– Köken: T.+Ar.
– Çehresi, yüzü ay gibi parlak, nurlu, ışıklı, kutlu, uğurlu olan. ...
Kategori: Arapça
Ayyar
– sıfat. Dolandırıcı
– hilekar, kurnaz, düzenbaz ...
AYYUK
– esk. Göğün en yüksek yeri.
– Göğün kuzey yarım küresinde bulunan bir takımyıldızın en parlak yıldızı. ...
aza
– Üye
– Vücut parçası, organ ...
AZAMET
– Ululuk, büyüklük.
– Gurur
– Görkem, gösteriş, heybet.
– Debdebe.
– Çalım, kurum, tekebbür ...
AZAP
– Ar. azab
– Anadolu’nun birçok bölgesinde çiftlik uşağı
– tar. Yeniçeriler zamanında gerektikçe sancaklardaki gençlerden toplanıp ordu ve donanmaya katılan asker
– Erkek ...
azil
– Görevden alma.
– Rezil, aşağılanmış
– Ar. azl ...
azim
– Bir işteki engelleri yenme kararlılığı.
– Büyük, ulu.
– Kararlı, azmeden. ...
aziz
– Ermiş, eren
– sf. Sevgide üstün tutulan, muazzez. ...
Azize
– Esk. Ermiş kadın. ...