(Tür.) – özü ışıklı, aydınlık kimse. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ...
Arama Sonucu – "Aşiyanı nur"
PARLANUR
(Tür.) Ka. – Nur gibi parla. Parla nur. ...
pir nur (pür-nur)
– Çok nurlu, çok aydınlık. ...
pir-i nurani
– nurlu ihtiyat ...
RUHiNUR
(f.a.i.) Ka. – Nurlu, aydınlık yüzlü. ...
RUHUNUR
(Tür.) Ka. – (bkz. Ruhinur). ...
SABAHNUR
(Ar.) Ka. – Sabah ışığı, aydınlığı. ...
şAFAKNUR
(Ar.) Ka. – şafak aydınlığı. ...
SAFiNUR
(Ar.) Ka. – çok nurlu, çok aydınlık, temiz kimse. ...
şAHNUR
(a.f.i.) Ka. 1. Kaynak, ışık kaynağı. 2. Münevver. ...
şAHSINUR
(Ar.) Ka. – Nurlu kişi, aydınlık kimse. ...
SANNUR
(Tür.) Ka. – Nurlu, ışıklı, güzel. ...
şEBNUR
(a.f.i.) Ka. – Gecenin nuru, gecenin ışığı, aydınlığı. ...
SELDANUR
(Tür.) Ka. – Nur seli. ...
SELNUR
(Tür.) Ka. – Nur seli, ışık seli. ...
şEMiNUR
(Ar.) Ka. – Mum ışığı, mum aydınlığı. ...
şEMSiNUR
(Ar.) Ka. – Güneşin ışığı, nuru. ...
şENNUR
(f.a.i.) – Neşeli ve nurlu insan. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ...
SERNUR
(Fars.) Ka. – Baş ışık. ilk ışık. ...
SEVNUR
(Tür.) Ka. – Sevgi nuru, ışığı, aygınlığı. ...
şEYDANUR
(f.a.i.) Ka. – (bkz. şeyda). ...
seyrek, az bulunur
– nadir ...
siyanür
– kimya. Hidrosiyanik asidin tuzu veya esteri olan çok güçlü bir zehir.
– Genellikle siyanojenik bitkilerin tüketilmesiyle veya hidrosiyanik asidin gaz durumunda alınmasından sonra, sitokr ...
siyanürik
– kimya. İçinde siyanür bulunan asit. ...
SONNUR
(Tür.) – (bkz. Sonay). ...