(a.t.i.) Ka. – (bkz. Nursun). ...
Arama Sonucu – "Aşiyanı nur"
NURZAT
(Tür.) Er. – Nurlu, aydınlık kişi. ...
NURZEN
(a.f.i.) Ka. – Nurlu, ışıklı kadın. ...
NURZER
(Ar.) Ka. – Altın gibi parlak ışık, altın ışık. ...
öNNUR
(Tür.) Ka. – ön nur. ...
ONUR
– insanın kendine karşı duyduğu saygı, şeref, öz saygı, haysiyet, izzetinefis.
– Başkalarının gösterdiği saygının dayandığı kişisel değer, şeref, itibar
– insanın, duyan, düşünen ve ...
öNüR
(Tür.) – Kendinden önceki, eski. öne geçen, ileriye giden. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ...
Onur kırıcı
Kişinin toplumca benimsenen sa/gıniiğını hişa indiren {söz, davranış). ...
ONURAD
(Tür.) Er. – Onuruyla tanınmış ad. ...
ONURAL
(Tür.) Er. – şan, şeref kazan. ...
ONURALP
(Tür.) Er. – Onuruyla tanınmış kimse. Yiğit ve onurlu. ...
ONURHAN
(Tür.) Er. – Onurlu han, hükümdar. ...
ONURKAN
(Tür.) Er. – Onurlu, soylu kandan gelen. ...
onurlanmak
– (nsz) Onur duymak, şereflenmek, teşerrüf etmek.
– Kibirlenmek ...
Onurlu
– sıfat. Onuru olan veya onurunu üstün tutan, şerefli, gururlu ...
onurlu şerefli
– alicenap ...
ONURSAL
(Tür.) Er. – Onurla ilgili. Saygı için verilen san. ...
ONURSAN
(Tür.) Er. – Onuruyla tanınmış, şerefli. ...
ONURSAY
(Tür.) Er. – Onur say. ...
ONURSEV
(Tür.) Er. – Onur sev. ...
ONURSOY
(Tür.) Er. – Onurlu soydan gelen. ...
ONURSU
(Tür.) Er. – Onur su. ...
ONURSü
(Tür.) Er. – Onurlu asker. ...
Onuruna dokunmak
Bir söz ya da davranış gururunu incitmek, izzetinefsine dokunmak. ...
Onuruna yedirememek (bir şeyi)
1. Onur kıran, küşültücü nitelikte olan işleri yapmamak-2. Başkalarının küşültücü, onur kına davranış larına karşı tepkide bulunmak; kendine yedirememek, nefsine yedire memek; izzetinefsine yedireme ...