(Tür.) Er. – Onuruyla tanınmış, şerefli. ...
Arama Sonucu – "Ziya nur"
ONURSAY
(Tür.) Er. – Onur say. ...
ONURSEV
(Tür.) Er. – Onur sev. ...
ONURSOY
(Tür.) Er. – Onurlu soydan gelen. ...
ONURSU
(Tür.) Er. – Onur su. ...
ONURSü
(Tür.) Er. – Onurlu asker. ...
Onuruna dokunmak
Bir söz ya da davranış gururunu incitmek, izzetinefsine dokunmak. ...
Onuruna yedirememek (bir şeyi)
1. Onur kıran, küşültücü nitelikte olan işleri yapmamak-2. Başkalarının küşültücü, onur kına davranış larına karşı tepkide bulunmak; kendine yedirememek, nefsine yedire memek; izzetinefsine yedireme ...
öZNUR
(Tür.) – özü ışıklı, aydınlık kimse. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ...
PARLANUR
(Tür.) Ka. – Nur gibi parla. Parla nur. ...
pir nur (pür-nur)
– Çok nurlu, çok aydınlık. ...
pir-i nurani
– nurlu ihtiyat ...
riyaziyat
– matematik. Matematik bilgisi ...
riyaziyatçı
matematikçi. ...
RUHiNUR
(f.a.i.) Ka. – Nurlu, aydınlık yüzlü. ...
RUHUNUR
(Tür.) Ka. – (bkz. Ruhinur). ...
SABAHNUR
(Ar.) Ka. – Sabah ışığı, aydınlığı. ...
şAFAKNUR
(Ar.) Ka. – şafak aydınlığı. ...
SAFiNUR
(Ar.) Ka. – çok nurlu, çok aydınlık, temiz kimse. ...
şAHNUR
(a.f.i.) Ka. 1. Kaynak, ışık kaynağı. 2. Münevver. ...
şAHSINUR
(Ar.) Ka. – Nurlu kişi, aydınlık kimse. ...
SANNUR
(Tür.) Ka. – Nurlu, ışıklı, güzel. ...
şEBNUR
(a.f.i.) Ka. – Gecenin nuru, gecenin ışığı, aydınlığı. ...
SELDANUR
(Tür.) Ka. – Nur seli. ...
SELNUR
(Tür.) Ka. – Nur seli, ışık seli. ...