– fizik. Alt tarafından birleştirilmiş kaplardan her biri, bileşik kap ...
Arama Sonucu – "yilin bir ayi "
birleşik kelime
– dil bilgisi. Yeni bir kavramı karşılamak üzere belirtisiz isim tamlamalarından, sıfat tamlamalarından, isnat gruplarından, birleşik fiillerden, ikilemelerden, kısaltma gruplarından veya kalıpl ...
birleşik krallık ülkesi
– İngiltere, İskoçya, Galler, Kuzey İrlanda ...
birleşik oy pusulası
– Seçime katılan partileri simgeleriyle tek bir kâğıt üzerinde ayrı ayrı gösteren oy pusulası. ...
birleşim
– Birleşme işi.
– Bir meclisin bir gün içindeki toplanmaları, inikat.
– biyoloji. Döllenmek için erkekle dişi hayvanın bir araya gelmesi.
– kombinasyon ...
birleşme
– Birleşmek işi
– assosiyasyon
– Atom, molekül ya da kimi özdeklerini görece güçsüz kimyasal bağlar ile geçici olarak daha karmaşık atom, molekül ya da özdekler oluşturması.
– ...
birleşmek
– Ayrıyken tek bir bütün durumuna gelmek
– Buluşmak, bir araya gelmek
– Uyuşmak, aynı görüşte olmak.
– Aynı amaç çevresinde toplanmak
-le Cinsel ilişkide bulunmak.
– kimy ...
birleştirilmiş et tesisi
– kombina ...
birlik
– Tek, bir olma durumu, vahdaniyet
– Bir arada olma durumu, vahdet
– Bağlılık, benzerlik, bağlantı, vahdet
– Belli bir topluluğun yararlarını korumak için kurulmuş dernek
̵ ...
birlikten kuvvet doğar
– “toplu veya beraber davranmak daha büyük güç sağlar” anlamında kullanılan bir söz ...
BiRMA
(Hint.). – çin Hindinde bir yer. Birmanya diye de tanınır. Birmanya müslümanları ülkelerinin % 30una ulaşmışlardır. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ...
BiRMEN
(Tür.) Er. – Tek olan, benzeri olmayan kimse. ...
BiRNiS
At kestanesi ...
BiROL
(Tür.) Er. – Tek ad, bir ol. ...
birsam
– ruh b. esk. Sanrı ...
BiRSEN
(Tür.) Ka. – Sadece sen, tek sen. ...
BiRSEV
(Tür.) Ka. – Tek sevgili. ...
birşeyin özü
– evin, öz, lüp, habbe ...
BiRSiN
(Ar.) Ka. – Yonca. ...
birtakım
– Kimi, bazı ...
BiRTAN
(Tür.) Er. – Bir tane, tek. ...
BIRTIL
Rüşvet ...
BiRüN
Topkapı Sarayının Enderun dışında kalan bölümü ...
birun
1.dış. 2.dışarı. ...
BiRUN
(Fars.) Er. 1. Dışarı. 2. Dış harici. 3. Osmanlı Devletinde saray dışında vazifeli memurlar. ...