– Bir kemik veya organın yerinden çıkmış olması
– sıfat. Yerinden çıkmış (kemik veya organ).
– sıfat. Çıkıntısı olan
– Çevresindeki katmanlara göre yüksek durumda bulunan, kırıklarla sınırlı bir blok.
– hörst
– Bir kırık dizgesinde oluk biçimli iki çökük arasında kalan, genellikle dik yanlarla yükselen bölüm.
– Bir kırılca içinde kimi öğeciklerin, yerlerinden örneğin bir sarmal eksenin çevresinden kaymalarıyla oluşan yöresel yapı.
– Eklemi oluşturan kemiklerden birinin eklemdeki yerinden ayrılması, eklem çıkığı, lüksasyon, tam çıkık.
– Yerinden çıkma, eklemi oluşturan kemiklerden birinin eklemdeki yerinden ayrılması
– Eklemi oluşturan kemiklerden birinin eklemdeki yerinden ayrılması.