– Çocukların belli birtakım seslerden, basitleştirilmiş kurallardan, örneklemelerden yararlanarak kullandıkları dil
– Küçük çocukların bazı belirli sözcüklerle kullandıkları dil. (bk. çocuk sözcüğü) .
– Küçük çocukların konuşmağa başlamadan önce kullandıkları tek tük ve basit kelimelerden ibaret dil.
– Konuşmaya ve ana dilini öğrenmeye başlayan küçük yaştaki çocukların söyleme güçlüğünü yenmek üzere bazı kelimeleri ses yapıları bakımından bozarak veya bazı nesneleri kendilerine has adlandırmalara başvurarak yaptıkları anlatım: «su»yun buv, «babaanne»nin bababe, «gezme»nin addâ, «Nazmiye»nin Mamila, «tomurcuk»un gogogo «yumurta»nın numunumuna biçiminde karşılanması gibi.