– Yalnız bir ailenin oturabileceği biçimde yapılmış yapı.
– Bir kimsenin veya ailenin içinde yaşadığı yer, konut, hane
– mec. Aile
– Soy, nesil.
– Oda.
– Arabalarda yük konulan yer.
– ev içi.
– Mutfak.
– Osm. hane
– (Mimarlık) İçinde oturup barınılacak yapı.
– Yalnız bir ailenin oturabileceği biçim ve büyüklükte konut.
– Kat iyeliğine göre kullanılan çokbarklı yapılardaki bağımsız bölümlerden her biri.
– Padişah çocuklarının bucak içindeki özel daireleri.
– Zevce.
– Burç, menzil.
– İng. house, dwelling