– bit. b. Bitkinin yerindeki durumu, dallanması, köklerinin toprak içerisindeki dağılmasını belirten morfolojik görünüş.
– Aristoteles’ten gelen ve skolastiğin de kullandığı terim. Bir tür nitelik; sürekli bir davranış biçimi; kalıcı ve sürekli durum. // Aristoteles’te erdem bir heksis’tir.
– Dış görünüş, dış yapı.
– Belirli hastalıklara uygun olan beden yapısı. Hastanın genel muayenesiyle saptanan dış klinik durumu
– Lat. habitus