– halk ağzında. Bir şeyin çevreden aynı uzaklıkta olan yeri.
– Tepeler arasındaki çukur, düzlük yer, koyak.
– Sulak, verimli yer, otlak.
– Güç
– Çalışkan.
– Küçük dere.
– Ağacın, bitkinin içi, özü
– Bitki filizi.
– Bir şeyin ortası.
– Sel yarıntısı.
– merkez
– Bir kentin, tecim ve işgörü etkinliklerinin toplandığı çekirdek kesimi, bk. özbölge, iş özeği, kent özeği.
– Kentsel işlevlerin ve etkinlerin yoğunlaştığı irili ufaklı yerleşim yerleri, kentler.
– genel uygulayım: Bir oylumun orta noktası ya da bölgesi.
– Bir oylumun orta noktası ya da bölgesi.