(Fars.) Ka. – (bkz. Mircan). ...
Arama Sonucu – "Aşiyanı nur"
NEşENUR
(Ar.) Ka. – Işık saçan neşe, sevinç. – (bkz. Neşe). ...
NEViNUR
(Fars.) Ka. – Renk ışık. ...
nur
– Aydınlık, ışık, parıltı, ziya.
– İlahi bir güç tarafından gönderildiğine inanılan parlaklık
– Bir çeşit taze, yumuşak, tuzsuz, beyaz peynir, lor.
– Tanrısal bir güç tarafında ...
nur yüzlü
– sıfat. Saygı uyandıran, pak yüzlü (ihtiyar) ...
NURAL
(a.t.i.) Ka. – Nur, ışık al, ışıklı ol. ...
NURALEM
(Ar.) Ka. – Evrenin nuru, alemi aydınlatan. ...
NURALP
(a.t.i.) Er. – Nurlu, yiğit. ...
NURAN
(Fars.) Ka. – Işıklı. Nurlu, nura ait. ...
nurani
nurlu, ışıklı. ...
NURATAY
(a.t.i.) Er. – (bkz. Nuralp). ...
NURAY
(a.t.i.) Ka. – Işık saçan ay. Ayın en çok ışık saçtığı dönem. ...
NURBAKi
(Ar.) Er. – Sürekli aydınlık olan, nurlu sabah. ...
NURBANU
(a.f.i.) Ka. – Nur yüzlü hanım, gelin, prenses. – Nur ve ba-nudan birleşik isim. ...
NURBAY
(a.t.i.) Er. – Nurlu, aydınlık kimse. ...
NURCAN
(a.t.i.) Ka. – Canlı, neşeli, hayat dolu. ...
NURCiHAN
(a.f.i.) Ka. – Cihanın nuru, ışığı. Dünyaya ışık saçan. Türk-Hind imparatoru Cihangirin zevcesi. ...
NURçiN
(a.f.i.) Ka. – Nur toplayan, ışık derleyen, ...
NURCiVAN
(a.f.i.) Er. 1. Parlak, neşeli, genç. 2. Mert, gözüpek, genç. ...
NURDAğ
(a.t.i.) Er. – Nurdağı, Nurdan dağ. ...
NURDAN
(a.t.i.) Ka. – Nura ait, nurdan yapılmış. ...
NURDANAY
(a.t.i.) Ka. – (bkz. Nurdan). ...
NURDiL
(a.f.i.) Ka. – Nurlu, ışıklı gönül. ...
NURDOğAN
(a.t.i.) Ka. – Nurlu insan. ...
NUREDDiN
(Ar.) Er. – Dinin nuru, ışığı. ...