(a.f.i.) Ka. – Nur toplayan, ışık derleyen, ...
Arama Sonucu – "Ziya nur"
NURCiVAN
(a.f.i.) Er. 1. Parlak, neşeli, genç. 2. Mert, gözüpek, genç. ...
NURDAğ
(a.t.i.) Er. – Nurdağı, Nurdan dağ. ...
NURDAN
(a.t.i.) Ka. – Nura ait, nurdan yapılmış. ...
NURDANAY
(a.t.i.) Ka. – (bkz. Nurdan). ...
NURDiL
(a.f.i.) Ka. – Nurlu, ışıklı gönül. ...
NURDOğAN
(a.t.i.) Ka. – Nurlu insan. ...
NUREDDiN
(Ar.) Er. – Dinin nuru, ışığı. ...
NUREFşAN
(a.f.i.) Ka. – Aydınlık veren, ortalığı ışık içinde bırakan. -Nur ve efşan kelimelerinden birleşik isim. ...
NUREL
(a.t.i.) Ka. – Nurlu el. ...
NURER
(a.t.i.) Er. – Nurlu insan. ...
NURERSiN
(a.t.i.) Er. – (bkz. Nurer). ...
NURFER
(a.f.i.) Ka. – Işık ve aydınlık. ...
NURFiDAN
(a.f.i.) Ka. – Taze ve pırıl pırıl genç, zarif hanım. ...
NURGöK
(a.t.i.) Ka. – Nurlu, aydınlık gökyüzü. ...
NURGüL
(Fars.) Ka. – Gülün en parlak olanı. ...
NURGüN
(a.t.i.) Ka. 1. Nurlu gün, ışıklı gün. 2. Günün ve bütün hayatın nurlu parlak olması. ...
NURHAN
(a.t.i.) Ka. – Nurun yöneticisi, hakimi. ...
NURHiLAL
(Ar.) Ka. – (bkz. Nuray). ...
NURi
(Ar.) Er. – Nura ait, nurla ilgili. ...
NURiNiSA
(Ar.) Ka. – Nurlu kadın. ...
NURiYYE
(Ar.) Ka. – Rufai tarikatı şubelerinden biri. ...
nurışık
(a.t.i.) Ka. – Bol ışık, aydınlık. ...
NURKAN
(a.t.i.) Er. – Temiz, berrak soydan gelen. ...
NURKUT
(a.t.i.) Er. – (bkz. Nurkan). ...