(a.t.i.) Er. – Nurdan taç. ...
Arama Sonucu – "Ziya nur"
NURTAN
(a.t.i.) Er. – Işıklı tan. ...
NURTANE
(a.t.i.) Ka. – Nurlu, biricik insan. ...
NURTEK
(a.t.i.) Ka. – (bkz. Nurtane). ...
NURTEKiN
(a.t.i.) Er. – Aydın ve güvenilir, emin. ...
NURTEN
(a.t.i.) Ka. – Beyaz, parlak, ten. ...
NURULLAH
(Ar.) Er. – Allahın nuru. ...
NURVER
(a.t.i.) Ka. – (bkz. Nursun). ...
NURVEREN
(a.t.i.) Ka. – (bkz. Nursun). ...
NURZAT
(Tür.) Er. – Nurlu, aydınlık kişi. ...
NURZEN
(a.f.i.) Ka. – Nurlu, ışıklı kadın. ...
NURZER
(Ar.) Ka. – Altın gibi parlak ışık, altın ışık. ...
öNNUR
(Tür.) Ka. – ön nur. ...
ONUR
– insanın kendine karşı duyduğu saygı, şeref, öz saygı, haysiyet, izzetinefis.
– Başkalarının gösterdiği saygının dayandığı kişisel değer, şeref, itibar
– insanın, duyan, düşünen ve ...
öNüR
(Tür.) – Kendinden önceki, eski. öne geçen, ileriye giden. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ...
Onur kırıcı
Kişinin toplumca benimsenen sa/gıniiğını hişa indiren {söz, davranış). ...
ONURAD
(Tür.) Er. – Onuruyla tanınmış ad. ...
ONURAL
(Tür.) Er. – şan, şeref kazan. ...
ONURALP
(Tür.) Er. – Onuruyla tanınmış kimse. Yiğit ve onurlu. ...
ONURHAN
(Tür.) Er. – Onurlu han, hükümdar. ...
ONURKAN
(Tür.) Er. – Onurlu, soylu kandan gelen. ...
onurlanmak
– (nsz) Onur duymak, şereflenmek, teşerrüf etmek.
– Kibirlenmek ...
Onurlu
– sıfat. Onuru olan veya onurunu üstün tutan, şerefli, gururlu ...
onurlu şerefli
– alicenap ...
ONURSAL
(Tür.) Er. – Onurla ilgili. Saygı için verilen san. ...