– Tümleyen şey, mütemmim.
– db. Genellikle fiilin anlamını çeşitli yönlerden tamamlayan, herhangi bir ad durumunda bulunan, edat alan ad veya tamlama, meful, mütemmim.
– Bir kelimenin, anlamını tamamlıyan veya belirterek, özelleştirerek tümliyen söz
– Genellikle eylemin anlamını çeşitli yönlerden tümleyen ve herhangi bir ad durumunda bulunan ya da ilgeç alan ad veya tamlama
– Cümle içinde yalın ya da yükleme, yönelme, çıkma, vasıta durumu gibi bir durum eki almış olarak kendisini fiille iliçkili duruma getiren ad
– Osm. mütemmim
– İng. complement, object