– tıp. Beyinde meydana gelen bir hasar sonucunda kişinin anlama, konuşma, dinleme yeteneklerinde değişik oranlarda ortaya çıkan kaybolma nedeniyle ses çıkarma yeteneği kaybolmadığı hâlde istenilen sözü bulup söyleyememe hastalığı, afazi.
– Konuşma güçlüğü
– zıya-ı kelâm
– Beyinde baş gösteren bir sakatlık yüzünden ya da duygusal nedenlerle konuşma gücünün bir parçasını ya da tümünü yitirme.
– Konuşma ya da konuşulanları anlama yeteneğinde görülen bozukluk.