– anat. İnsanda ve birçok omurgalı hayvanda parmak uçlarının dış bölümünü örten boynuzsu tabaka
– Kanca gibi araçların kıvrık yeri.
– den. Gemi demirinin ucundaki yassı parça.
– Ciltçilikte tek yaprakları büküp cildi birleştirebilmek için bir yanında bırakılan şerit durumundaki kenar.
– Heykel dökümünde, kalıp parçalarının birleştirilmesinde kolaylık sağlamak amacı ile yapılan dişlerin her biri.
– müz. Kanun çalmakta kullanılan mızrap.
– Tenekecilerin delik açmak için kullandığı alet, keski.
– Tırnak işareti.
– Kalem ucu.
– (Heykel) Heykel dökümünde kalıp parçalarının birleştirilmesinde kolaylık sağlamak amacı ile yapılan dişlerin her biri
– Sinema Alıcı ve göstericide filmin aralı devinimine bağlı olarak çalışan, filmdeki deliklere girerek ya filmin pencere önünde düzgün durmasını ya da aralı devinim düzeneğine bağlı olarak bir resim boyu ilerlemesini sağlayan madenden çıkıntılar. (Buna göre tutucu ve yürütücü tırnak çeşitleri vardır.)
– Araba tekerlerine demir çember geçirmekte kullanılan araç.
– Yerli bir müzik aracında tellerin bağlandığı, akort edildiği yer.
– Saat dişlisinin geri dönmesini önleyen küçük mandal.
– Parmakların ucunda bulunan ve boynuz (keratin) maddesinden yapılmış olan bir üst-deri salgısı.
– Osm. zıfr
– Fr. Ongle
– İng. nail, overplus-lip, blister, claw