TR-Sözlük

(Eşanlam / Açıklama)

Doğa

– Deniz, dağ, ova, orman vb.nin oluşturduğu fiziksel dünya.
– insan eliyle büyük değişikliğe uğramamış, doğal yapısını koruyan çevre, tabiat.
– içinde canlıların yaşadığı yerküre, çevre. Tabiat.
– insanın koyduğu kuruluşlar, biçimlerle (kültür, sanat, teknik) karşıtlık içinde, kendi kendine oluşan, biçimlenen.
– insanın karşısında olan, ona yabancı, bu yüzden de bilinmeyen, kendi gücünün üstünde olan, onun dışında olan. 4
– insan yaratısı kültürün dışında kalan, içinde insanın da bulunduğu tüm canlılarla cansız nesneler, dünya, evren ve bunlarla ilgili olaylardan oluşan düzen. bk. kültür, çevre.
– insan etkinliklerinin dışında kendi kendini sürekli yeniden üreten ve değiştiren, canlı ve cansız maddelerden oluşan, doğal kaynakları sağlayan ortam.
– insan etkisi ve katkısının dışında var olan maddeler, nesneler, olaylar ve etkileşimlerin tümü.
– Kendi kuralları çerçevesinde sürekli gelişen, değişen canlı ve cansız varlıkların hepsi, tabiat, natür.
– Bir kimsenin eğilimlerinin, içgüdülerinin hepsi, huy.
– Baba hindi
– doğu
– doga
– Aşık kemiğinin üst ve düz olan yanı.
– Küçük kulaklı davar
– Her var olanın doğuşunda özünü kuran şey.
– Bir üretim faktörü olarak üretimin gerçekleştirildiği toprak, deniz, göl, ırmak, atmosferin bir bölümü gibi her türlü ortam.
– Canlı ve cansız maddelerden oluşan varlıkların hepsi, yer küre, tabiat.
– Bilincin dışında bilinçten bağımsız olarak var olan, sürekli devim ve değişim içinde bulunan ve sonsuz görünüş biçimleri içinde insanı çevreleyen acun.
– Var olan her şeyin, canlı ve nesnelerin tümü.
– Yaradılış ve yapı özelliklerinin tümü.
– ing. nature
Osm. tabiat


Bu site kaynak olarak "TDK Büyük Türkçe Sözlüğü" kullanmaktadır. Ancak Türk Dil Kurumunun resmi sitesi DEĞİLDİR!.
Eş Anlamlısı, halk dilinde, halk ağzı, ne denir, eski dilde, mecazen, bulmacada ..
TR-Sözlük © 2020