– Küme
– gök b. Genel olarak yaş, kimyasal yapı, uzay dağılımları ve hızları bakımından benzer özellik gösteren yıldızlar veya yıldızlar kümeleri.
– db. Özne, yüklem veya çeşitli tümleçlerle birlikte kullanılan sözlerin bütünü: Özne öbeği. Yüklem öbeği.
– Tomurcuk.
– Sürülmüş, samanından ayrılmamış tahıl yığını.
– Teknik ya da mantıksal nedenlerle bir birim gibi düşünülen ve işlem gören bir tutanak dizgisi, sözcük dizgisi ya da damga dizgisi, özellikle mıknatıslı kuşak üzerindeki bilginin, kuşak deviniminin başlamasıyla durması arasında, aralıksız, bir seferde okunan kesimi, bk. mantıksal tutanak, fiziksel tutanak.
– Kendileri esasen birim sayılan kelimelerin, aralarında meydana getirdikleri ikinci dereceden birimlere denir.
– Bir çarpım işlemi altında kapalı kalıp her öğesinin evriğini içeren, birim işlerli öğeler kümesi.
– Görülür bir biçimde birbiriyle az çok sıkı bağlılığı olan çokluk.
– Toplumbilimin temel kavramı olarak
– Her öğenin tersini ve öteki öğelerle birleşkesini kapsayan aynı yapıdaki öğeler topluluğu.
– Genel olarak, yaş, kimyapı, uzay dağılımları ve hızları bakımından benzer özellik gösteren dizgelere (özellikle Samanyoluna) ilişkin yıldızlar kümesi. Öbek I yıldızları, Samanyolu düzlemi yöresine dağılmış, daha çok sarmalın (spiral) kollarında yığılmış yavaş yıldızlar; Öbek II yıldızları, Samanyolunun dışına doğru dağılmış, dikeyhızları yüksek (50 km/sn, den fazla), çoğu RR Lyr tipinde olan yıldızlardır.
– bk. grup, kelime grubu.
– Bir ya da birden çok Özellikleri ortak olan öğeler, bireyler ya da gözlemler kümesi.
– Tüm öğeleri tersinir olan tekçe.
– Herhangi bir sayıda – -sıfır, sonlu ya da sonsuz- – öğeden oluşan soyut nesne.
– Ayırt edici kuralıyla ötekilerden ayrılan ve belli sayıda birimden oluşan nesneler ya da birimler topluluğu.
– Yığın, takım, grup.
– İng. block, population, class, set
– Fr. Groupe